Alkoholizm. Wstęp do terapii DDA.
Pierwsza wizyta u psychologa
Pewną stabilizację w codziennym chaosie niosą mechanizmy obronne. Techniki poznawania i oceniania z których korzystamy wszyscy. Dziecko rozbudowuje mechanizmy obronne, by wprowadzić, choć namiastkę ładu i sensu do życia, by zmniejszyć cierpienie. Najczęściej używanymi mechanizmami są: wyparcie; zapomnieć, by przetrwać. Zaprzeczenie; pozwala powiedzieć „tak nie jest”. To nieakceptowanie istniejącego stanu rzeczy, sztuczka w postrzeganiu, że to co się dzieje, nie ma miejsca, że coś nie jest prawdą. Racjonalizacja; twierdzimy, że coś ma miejsce, ale podajemy powód, który wszystkich uspokaja. Projekcja; rzutujemy uczucia na kogoś innego, jesteśmy przekonani, że przeżywa je ktoś inny. Izolacja; pamiętamy fakty, ale nie towarzyszące im uczucia. Sublimacja; nieakceptowany impuls kierujemy ku akceptowanym celom.
By utrzymać wspólną z rodzicami więź, dziecko stosuje również czynności zabezpieczające w postaci: selektywnego braku uwagi; wymazanie z pamięci nieprzyjemnych aspektów. Oraz automatyzmu; powtarzanie sekwencji zachowań bez udziału świadomości.
Powrót do zdrowia zaczyna się, gdy przestajemy zaprzeczać np. alkoholizmowi rodzica. wywracamy wtedy swoje przekonania, wiedzę o sobie, rodzinie i świecie dosłownie do góry nogami. Przełamanie zaprzeczenia to koniec złudzeń o fałszywym poczuciu bezpieczeństwa i więzi rodzinnej. Pod zaprzeczaniem skrywa się obawa, że nie byliśmy kochani. Kluczowe pytanie brzmi: „Co z tego wyniknie, jeśli przyznam, że mój ojciec (matka) był alkoholikiem lub osobą współuzależnioną?", „Jakie są wnioski dla mnie i mojego dzieciństwa?".
Poddając w wątpliwość swą tożsamość, rozpoczynamy proces rozwoju, korygowania utrwalonych przekonań i spostrzeżeń. Często mamy dość swego życia, bywa, że: sięgamy po kieliszek, przeraża nas jak traktujemy własne dzieci, obawiamy się posiadania dzieci, skarżymy się na lęk, depresję, zaburzenia snu, jedzenia, trudności w bliskich kontaktach z ludźmi, problemy małżeńskie lub seksualne, miewamy próby samobójcze, stany depresyjne lub emocjonalne odrętwienie;
W zależności od osobowości, temperamentu dziecka, inteligencji oraz od tego w jaki sposób środowisko rodzinne reagowało na jego cierpienia w okresie dzieciństwa, wykształciły się różne strategie reagowania na trudne, stresowe doświadczenia. W poważniejszych przypadkach mogą wystąpić takie trudności jak: zaburzenia lękowe, zaburzenia depresyjne, zaburzenia osobowości, w tym stosunkowo częste typu borderline, zaburzenia adaptacyjne, uzależnienia, zaburzenia jedzenia, trudności w budowaniu bliskich relacji. Jeśli trudności przyczyniają się do cierpienia w dorosłym życiu, często podejmujemy próby uwolnienia się od trudnego traumatycznego dzieciństwa. Jednak nie jest to łatwe. Z pomocą może przyjść psychoterapia. W psychoterapii osób, u których występują powyższe zaburzenia, bardzo ważne jest zrozumienie roli, jaką w ich powstaniu odgrywają ślady traumatycznych doświadczeń z dzieciństwa i powstałe na ich podłożu destrukcyjne schematy. Doświadczenia z rodzin dysfunkcyjnych, które przyczyniły się do utrwalenia często destrukcyjnych schematów to: nagromadzenie doświadczeń traumatycznych związanych z przemocą fizyczną i psychiczną, powtarzalność doświadczeń występowanie ich przez całe dzieciństwo, krzywdzenie przez rodziców, a więc osób, które naturalnie powinny dawać ochronę i oparcie, występowanie zaburzeń i głębokich deficytów w doświadczaniu bezpiecznej więzi z rodzicami, przeżywanie kompromitacji, wstydu, często odrzucenia społecznego z powodu zachowania rodziców, brak dobrych wzorców do identyfikacji i pełnienia ról w rodzinie.
Każdy z nas przechodzi trudne chwile. Przeżywanie negatywnych uczuć jest naturalne. Problem zaczyna się wtedy, kiedy negatywne stany zaczynają wpływać na Twoje życie rodzinnie, towarzyskie bądź pracę. Kiedy czujesz, że jest Ci ciężko i mimo prób ciągle czujesz brak zadowolenia z siebie, czy swojego życia. To znak, ze trzeba udać się do specjalisty. Problemem mogą być natrętne myśli, negatywne postrzeganie rzeczywistości, silny wstrząs powypadkowy, mobbing w pracy i wiele innych trudności. Im szybciej udasz się do psychologa, tym łatwiej będzie Ci poradzić sobie z problemem i terapia będzie prawdopodobnie krótsza. Nie czekaj, aż będzie bardzo ciężko. Zanim umówisz się na wizytę upewnij się, że psycholog posiada dyplom studiów magisterskich na kierunku psychologii oraz jest zarejestrowany w Stowarzyszeniu psychologów w Polsce PTP. Nie zawsze te informacje są dostępne na stronie internetowej. Zanim umówisz się na wizytę warto zapytać o to podczas rozmowy telefonicznej. Gabinet psychologiczny może założyć prawie każdy, co nie oznacza, że osoba posiada odpowiednie kwalifikacje. Istotne jest też miejsce, w którym psycholog zdobywał doświadczenie. Upewnij się że, jest to poradnia psychologiczna lub oddział zdrowia psychicznego w placówce medycznej. Psycholog powinien poddawać się tzw. superwizji. Czyli kontroli przez innych terapeutów z większym doświadczeniem. Jest to standardowa procedura i warto upewnić się, że jest przestrzegana. W zależności od stopnia zaawansowania problemu i motywacji do zmiany, psycholog może polecić terapie krótkoterminową np. Terapię Poznawczo Behawioralną (CBT), Terapię Poznawczo - Analityczną (CAT) lub długoterminową np. psychoterapię, psychoanalizę. Terapie CBT i CAT trwają od trzech do sześciu miesięcy, terapie długo terminowe mogą trwać kilka lat.
No i zasadnicze pytanie.O czym rozmawiać podczas pierwszego spotkania? Większość nowych doświadczeń łączy się ze stresem. Lekki niepokój przed pierwszą wizytą jest naturalny. Dobry psycholog potrafi rozładować napięcie i ułatwi rozmowę na pierwszym spotkaniu. Często spotkanie zaczyna się od krótkiego przedstawienia się psychologa. Następnie psycholog zadaje pytanie typu “Dlaczego się tu dziś pojawiałeś?”, “Co spowodowało, że zdecydowałeś się na wizytę?” Nie ma tu dobrych ani złych odpowiedzi. Ważne jest, żeby zaufać sobie i mówić to co wydaje się w danej chwili słuszne Nie trzeba przygotowywać się do spotkania. Jeśli nie będzie Ci łatwo mówić o problemie, powiedz o tym wprost. Będzie to istotna informacja dla psychologa i ułatwi Ci odnaleźć się w tej nowej dla Ciebie sytuacji.
Warto szukać osoby otwartej, posiadającej dużą wiedzę oraz wykazującej wolę wypróbowywania nowych rozwiązań. Postaraj się znaleźć osobę, która będzie traktować Ci z szacunkiem, uważnie słuchać Twoich pytań oraz reagować na Twoje potrzeby. Istotne jest, żebyś czuł się bezpiecznie i mógł ufać swojemu psychologowi. Relacji powinna opierać się na współpracy i szacunku. Zapewne nie łatwo jest znaleźć specjalistę, który spełnia wszystkie te kryteria i posiada odpowiednie wykształcenie, ale takich ludzi można znaleźć. Warto być wytrwałym. Staraj się nie zrażać w poszukiwaniach nawet jeśli byłaś u kilku specjalistów. Każde spotkanie czegoś Cie zapewne nauczyło. Jeśli poznasz swoje oczekiwania, łatwiej będzie Ci znaleźć odpowiednią osobę. Staraj się nie spędzać też za wiele czasu szukając w internecie. Jeśli psycholog, do którego się udasz nie będzie w stanie Ci pomoc, zapewne poleci Ci kogoś, kto zajmuje się rodzajem problemu, z którym się zmagasz. >>>>TomaszSarbiewski<<<<
Pewną stabilizację w codziennym chaosie niosą mechanizmy obronne. Techniki poznawania i oceniania z których korzystamy wszyscy. Dziecko rozbudowuje mechanizmy obronne, by wprowadzić, choć namiastkę ładu i sensu do życia, by zmniejszyć cierpienie. Najczęściej używanymi mechanizmami są: wyparcie; zapomnieć, by przetrwać. Zaprzeczenie; pozwala powiedzieć „tak nie jest”. To nieakceptowanie istniejącego stanu rzeczy, sztuczka w postrzeganiu, że to co się dzieje, nie ma miejsca, że coś nie jest prawdą. Racjonalizacja; twierdzimy, że coś ma miejsce, ale podajemy powód, który wszystkich uspokaja. Projekcja; rzutujemy uczucia na kogoś innego, jesteśmy przekonani, że przeżywa je ktoś inny. Izolacja; pamiętamy fakty, ale nie towarzyszące im uczucia. Sublimacja; nieakceptowany impuls kierujemy ku akceptowanym celom.
By utrzymać wspólną z rodzicami więź, dziecko stosuje również czynności zabezpieczające w postaci: selektywnego braku uwagi; wymazanie z pamięci nieprzyjemnych aspektów. Oraz automatyzmu; powtarzanie sekwencji zachowań bez udziału świadomości.
Powrót do zdrowia zaczyna się, gdy przestajemy zaprzeczać np. alkoholizmowi rodzica. wywracamy wtedy swoje przekonania, wiedzę o sobie, rodzinie i świecie dosłownie do góry nogami. Przełamanie zaprzeczenia to koniec złudzeń o fałszywym poczuciu bezpieczeństwa i więzi rodzinnej. Pod zaprzeczaniem skrywa się obawa, że nie byliśmy kochani. Kluczowe pytanie brzmi: „Co z tego wyniknie, jeśli przyznam, że mój ojciec (matka) był alkoholikiem lub osobą współuzależnioną?", „Jakie są wnioski dla mnie i mojego dzieciństwa?".
Poddając w wątpliwość swą tożsamość, rozpoczynamy proces rozwoju, korygowania utrwalonych przekonań i spostrzeżeń. Często mamy dość swego życia, bywa, że: sięgamy po kieliszek, przeraża nas jak traktujemy własne dzieci, obawiamy się posiadania dzieci, skarżymy się na lęk, depresję, zaburzenia snu, jedzenia, trudności w bliskich kontaktach z ludźmi, problemy małżeńskie lub seksualne, miewamy próby samobójcze, stany depresyjne lub emocjonalne odrętwienie;
W zależności od osobowości, temperamentu dziecka, inteligencji oraz od tego w jaki sposób środowisko rodzinne reagowało na jego cierpienia w okresie dzieciństwa, wykształciły się różne strategie reagowania na trudne, stresowe doświadczenia. W poważniejszych przypadkach mogą wystąpić takie trudności jak: zaburzenia lękowe, zaburzenia depresyjne, zaburzenia osobowości, w tym stosunkowo częste typu borderline, zaburzenia adaptacyjne, uzależnienia, zaburzenia jedzenia, trudności w budowaniu bliskich relacji. Jeśli trudności przyczyniają się do cierpienia w dorosłym życiu, często podejmujemy próby uwolnienia się od trudnego traumatycznego dzieciństwa. Jednak nie jest to łatwe. Z pomocą może przyjść psychoterapia. W psychoterapii osób, u których występują powyższe zaburzenia, bardzo ważne jest zrozumienie roli, jaką w ich powstaniu odgrywają ślady traumatycznych doświadczeń z dzieciństwa i powstałe na ich podłożu destrukcyjne schematy. Doświadczenia z rodzin dysfunkcyjnych, które przyczyniły się do utrwalenia często destrukcyjnych schematów to: nagromadzenie doświadczeń traumatycznych związanych z przemocą fizyczną i psychiczną, powtarzalność doświadczeń występowanie ich przez całe dzieciństwo, krzywdzenie przez rodziców, a więc osób, które naturalnie powinny dawać ochronę i oparcie, występowanie zaburzeń i głębokich deficytów w doświadczaniu bezpiecznej więzi z rodzicami, przeżywanie kompromitacji, wstydu, często odrzucenia społecznego z powodu zachowania rodziców, brak dobrych wzorców do identyfikacji i pełnienia ról w rodzinie.
Każdy z nas przechodzi trudne chwile. Przeżywanie negatywnych uczuć jest naturalne. Problem zaczyna się wtedy, kiedy negatywne stany zaczynają wpływać na Twoje życie rodzinnie, towarzyskie bądź pracę. Kiedy czujesz, że jest Ci ciężko i mimo prób ciągle czujesz brak zadowolenia z siebie, czy swojego życia. To znak, ze trzeba udać się do specjalisty. Problemem mogą być natrętne myśli, negatywne postrzeganie rzeczywistości, silny wstrząs powypadkowy, mobbing w pracy i wiele innych trudności. Im szybciej udasz się do psychologa, tym łatwiej będzie Ci poradzić sobie z problemem i terapia będzie prawdopodobnie krótsza. Nie czekaj, aż będzie bardzo ciężko. Zanim umówisz się na wizytę upewnij się, że psycholog posiada dyplom studiów magisterskich na kierunku psychologii oraz jest zarejestrowany w Stowarzyszeniu psychologów w Polsce PTP. Nie zawsze te informacje są dostępne na stronie internetowej. Zanim umówisz się na wizytę warto zapytać o to podczas rozmowy telefonicznej. Gabinet psychologiczny może założyć prawie każdy, co nie oznacza, że osoba posiada odpowiednie kwalifikacje. Istotne jest też miejsce, w którym psycholog zdobywał doświadczenie. Upewnij się że, jest to poradnia psychologiczna lub oddział zdrowia psychicznego w placówce medycznej. Psycholog powinien poddawać się tzw. superwizji. Czyli kontroli przez innych terapeutów z większym doświadczeniem. Jest to standardowa procedura i warto upewnić się, że jest przestrzegana. W zależności od stopnia zaawansowania problemu i motywacji do zmiany, psycholog może polecić terapie krótkoterminową np. Terapię Poznawczo Behawioralną (CBT), Terapię Poznawczo - Analityczną (CAT) lub długoterminową np. psychoterapię, psychoanalizę. Terapie CBT i CAT trwają od trzech do sześciu miesięcy, terapie długo terminowe mogą trwać kilka lat.
No i zasadnicze pytanie.O czym rozmawiać podczas pierwszego spotkania? Większość nowych doświadczeń łączy się ze stresem. Lekki niepokój przed pierwszą wizytą jest naturalny. Dobry psycholog potrafi rozładować napięcie i ułatwi rozmowę na pierwszym spotkaniu. Często spotkanie zaczyna się od krótkiego przedstawienia się psychologa. Następnie psycholog zadaje pytanie typu “Dlaczego się tu dziś pojawiałeś?”, “Co spowodowało, że zdecydowałeś się na wizytę?” Nie ma tu dobrych ani złych odpowiedzi. Ważne jest, żeby zaufać sobie i mówić to co wydaje się w danej chwili słuszne Nie trzeba przygotowywać się do spotkania. Jeśli nie będzie Ci łatwo mówić o problemie, powiedz o tym wprost. Będzie to istotna informacja dla psychologa i ułatwi Ci odnaleźć się w tej nowej dla Ciebie sytuacji.
Warto szukać osoby otwartej, posiadającej dużą wiedzę oraz wykazującej wolę wypróbowywania nowych rozwiązań. Postaraj się znaleźć osobę, która będzie traktować Ci z szacunkiem, uważnie słuchać Twoich pytań oraz reagować na Twoje potrzeby. Istotne jest, żebyś czuł się bezpiecznie i mógł ufać swojemu psychologowi. Relacji powinna opierać się na współpracy i szacunku. Zapewne nie łatwo jest znaleźć specjalistę, który spełnia wszystkie te kryteria i posiada odpowiednie wykształcenie, ale takich ludzi można znaleźć. Warto być wytrwałym. Staraj się nie zrażać w poszukiwaniach nawet jeśli byłaś u kilku specjalistów. Każde spotkanie czegoś Cie zapewne nauczyło. Jeśli poznasz swoje oczekiwania, łatwiej będzie Ci znaleźć odpowiednią osobę. Staraj się nie spędzać też za wiele czasu szukając w internecie. Jeśli psycholog, do którego się udasz nie będzie w stanie Ci pomoc, zapewne poleci Ci kogoś, kto zajmuje się rodzajem problemu, z którym się zmagasz. >>>>TomaszSarbiewski<<<<
