Alkoholizm. Emocje DDA.

Osoby, które wychowywały się w rodzinach, gdzie był alkohol i przemoc, albo doświadczały nadużyć ze strony opiekunów, najczęściej są odcięte od uczuć związanych z tymi przeżyciami. Przychodząc na terapię mówią zwykle że, nic albo niewiele pamiętają ze swojego wczesnego dzieciństwa lub nie wiedzą , które wspomnienia są prawdziwe. Zwłaszcza gdy dotyczą rzeczy trudnych np. molestowania seksualnego przez rodzica. Nieprzeżyte i nieuświadomione uczucia związane z wypartą traumą powodują że, ta trauma może być powtarzana w dorosłości. Np. nieświadomy lęk przed bliskością lub jej utratą będzie powodował lęk przed nawiązywaniem i pozostwaniem w trwałym związku. Dopiero po upływie pewnego czasu, gdy osoby te poczują się bezpieczniej, zaczynają powracać do nich wspomnienia i związane z nimi uczucia. Są one zazwyczaj bardzo silne. Często pojawiają się skrajne emocje: złości, wstydu, poczucia winy, gniewu. Przeżycie tych uczuć w bezpiecznej i życzliwej atmosferze terapeutycznej, pomaga się od nich uwolnić. Wtedy dopiero mogą i muszą zostać przepracowane i zintegrowane. Na poziomie emocjonalnym następuje jakby narodzenie się do życia na nowo, ponieważ osoby mają szansę kontaktu z najbardziej żywą sferą psychiki, którą są ich własne emocje i uczuciowość. Człowiek ma szansę przywrócić utracone poczucie godności i poczucie panowania nad własnym życiem.
Jak powstają zachowania obsesyjne? Dziecko, które dorastając w rodzinie dysfunkcjonalnej doświadcza braku poczucia bezpieczeństwa, kontroli i przewidywalności otaczającego go świata, musi dostosować się psychicznie do trudnej rzeczywistości. Przystosowuje się stosując nieświadome strategie radzenia sobie, które chronią jego psychikę przed lękiem i poczuciem chaosu.  Jedną z form przystosowania się do nienormalnej, zagrażającej i przerastającej zdolność pojmowania sytuacji domowej są zachowania obsesyjne. U dzieci przeżywających silne frustracje, zranienie, lęk w odpowiedzi na zagrażające sytuacje, a przede wszystkim złość na rodziców, mogą pojawić się specyficzne rytuały, czyli powtarzające się zachowania, których zadaniem jest przywrócenie poczucia bezpieczeństwa. Skoro dziecko nie jest zdolne do tego, żeby zapewnić sobie bezpieczeństwo w otacząjących je realiach zewnętrznych, uczy się kontrolować swoje emocje. Dziecko próbuje poradzić sobie z bardzo silnymi emocjami, które wstrząsają jego światem i z którymi zostaje samo, zaczyna odcinać się od silnych emocji i próbuje je kontrolować przez powtarzające się zachowania, obsesje i rytuały. Dysfunkcjonalni rodzice nie uczą radzenia sobie z emocjami, nie tłumaczą. Ale za to kiedy dziecko przeżywa emocje, często każą je za ich przeżywanie. Wymagają, żeby dziecko znalazło się w nienaturalnym dla niego stanie bycia emocjonalnie odrętwiałym. W dorosłym życiu, tego typu nieświadoma strategia radzenia sobie z bólem psychicznym, silną złością, lękiem, może przybrać postać kompulsywnego jedzenia, picia alkoholu, seksu, sprzątania, pracoholizmu i wielu innych przymusowych zachowań.  Uświadomienie sobie tego, jakie strategie stosuję, żeby nie zajmować się emocjami i stopniowo uwalniać się od przymusowych strategii, stanowi ważny krok w procesie zdrowienia.>>>>TomaszSarbiewski<<<<